666

Þetta er örugglega algengasta bloggfyrirsögn dagsins í dag.

Enda er þetta greinilega stórvarasamur dagur. Hann er búinn að vera ómögulegur frá því ég vaknaði, bókanir misfórust, vélar biluðu, debitkort klikkuðu og ég gat ekki fengið mér morgunmat af því ég var of sein og smjörið kláraðist og það vita allir að það er ekki hægt að borða ristað brauð smjörlaust. Þar af leiðandi fékk ég ekki að borða fyrr en klukkan 1.30. Nú er ég orðin allt of sein með allt sem ég ætlaði að gera og þarf þar af leiðandi sennilega að vinna í kvöld. Best að hætta þá að eyða tímanum í blogg.

Allt í pati

Það er einhvern veginn allt að losna úr böndunum þessa dagana. Vesturbæjarskóla að ljúka og Egill sér frelsið í hillingum, ég flutt úr Skúla en ekki búin að fá inni í R.akademíunni svo vinnuaðstaðan mín er í bútum og kössum hér heima, Kristján að fara að vinna eftir mánaðarfrí svo ekki heldur hann utan um heimilið mikið lengur og til að kóróna allt ákváðum við að fara í herbergjaskák og henni lauk svo að Margrét er í borðstofunni, Egill í hennar herbergi, hans herbergi orðið skrifstofa og borðstofuborðið komið fram í stofu.

Margréti líst ekki alveg á þetta og Brandur beinlínis grætur af því efri kojan hans Egils er orðin að venjulegu rúmi niður við gólf. Ég hef einhvern veginn á tilfinningunni að svona verði þetta í sumar, veit ekki af hverju.

Brown-bagging vs einkaleyfi

Erfðabreytingar á lífverum hafa verið stundaðar frá því menn fóru að stunda landbúnað. Það er í sjálfu sér enginn munur á erfðabætum með ræktum og því að skjóta inn ákveðnum genum með einhverjum genaferjum. Síðarnefndu breytingarnar ganga yfirleitt til baka á nokkrum kynslóðum og hafa litla möguleika á að lifa af í náttúrunni. Samt er alltaf sú hætta fyrir hendi að ofurplöntur nái að dreifa sér og jafnvel útrýma innlendum lífverum sem fyrir eru á svæðinu. Það hefur í för með sér minnkun á líffræðilegri fjölbreytni og það fyrirbæri er lífheiminum óbætanlegt. Það er ekki hægt að búa til erfðamengi sem hafa dáið út. Eftir því sem erfðamengjum fækkar, sama hvaða lífverum þær tilheyra, verður lífríkið viðkvæmara fyrir breytingum. Ef ekki eru til neinar lífverur sem pluma sig betur í kulda en hita er enginn til að lifa af næstu ísöld, svo mjög einfaldað dæmi sé tekið.

Í miðvesturríkjum Bandaríkjanna er það kallað brown-bagging þegar bændurnir taka frá hluta af uppskerunni til að sá að ári. Ósköp venjulegir og ævafornir búskaparhættir. En síðustu ár hafa lygilegir hlutir verið að gerast þarna fyrir vestan. Bandaríkjamenn eru frumkvöðlar og miklir áhugamenn um erfðabreyttar plöntur. Þeir hafa bændurna yfirleitt með sér þar sem breytingarnir gefa af sér plöntur sem standast betur illgresiseyði og gefa meiri uppskeru. Auk þess hafa erfðatæknifyrirtækin drauma um að framleiða plöntur sem væri hægt að nota sem óteljandi, litlar efnaverksmiðjur og það gæti orðið mannkyni öllu til góðs.

Frá árinu 1980 hafa líftæknifyrirtæki geta fengið einkaleyfi á lífverunum sem þau búa til. Það eitt er nógu erfitt að réttlæta siðferðilega en frá árinu 2001 ná þessi einkaleyfi yfir alla afkomendur lífveranna. Já, líka fræin sem fjúka með veðri eða berast með dýrum yfir á næstu landareign. Þar gæti búið bóndi sem hefur þann gamla sið að halda eftir hluta af uppskerunni til næstu sáningar. En það getur hann ekki lengur, þá lendir hann bara í lögsókn fyrir brot á lögum um einkaleyfi þar einhver hluti kornsins sem hann heldur eftir gæti hafa komið af einstaklingi sem óx af fræi sem erfðatæknifyrirtækið á.

Með öðrum orðum, það er búið að skylda bændur til að kaupa nýtt útsæði á hverju vori. Til að gera þetta enn gerræðislegra hefur verið stofnuð "consumer support" lína hjá að minnsta kosti einu þessara fyrirtækja sem er í raun svona uppljóstrunarsími þar sem fólk getur komið upp um nágrannann sem er að "brown-bagga" í ár.

 

Dæs...

Það gerast stundum dálítið undarlegir hlutir í barnaherbergjunum á Framnesinu. Myndin hér að ofan er til marks um húmorinn hjá syninum á heimilinu. Það er líka hann sem benti á slóðina hér að neðan.

http://www2.warnerbros.com/web/cartoon/home.jsp

Ég fann aftur á móti þessa sem er full "noir" fyrir Egil.

http://www.makingfiends.com/ 

Góða skemmtun.

Skvítabjörn

 

  

Rakst á fréttir á Wikipediu um að fyrsti blendingur skógarbjörns og hvítabjörns hefði verið skotinn 26. apríl í Kanada. Vitað er að tegundirnar geta æxlast og jafnvel átt frjó afkvæmi en sönnun hefur ekki fundist fyrr en nú.

Kanadískir fjölmiðlar hafa svo verið að leika sér með nafngiftir: Grizzapole, pizzly, grolar, pozzly og nunalak (sem er blanda úr inúítamáli).

Samt verður latínunafnið enn flottara: Ursus maritimus horribilis.

Hér er svo slóðin, ég stal myndinni þaðan:

http://en.wikipedia.org/wiki/Grizzly-polar_bear_hybrid

 

Afmæli Margrétar

Nú er Margrét orðin 4 ára. Hún fékk aldeilis fínan dag, sólríkan og hlýjan og gjafirnar...maður!

Það var hestvagn með hesti, kúsk og allskyns landbúnaðarafurðum, hjólahjálmur á Babyborn, tveir hundar með skál sem má þvo um munninn (?), aðrir tveir ásamt þjálfurum sínum sem eru hluti af leitarsveit, boli, peysu, pils og sokkabuxur, nærbuxur í bunkum, Memory spil, Barbí á hesti með alles, dótakistil, hundaþvottapoka og eflaust eitthvað sem fór framhjá mér í æðibununni.

Svo kom fullt af góðum gestum: Snorri, Soffía og Ronja, Helga, Hrefna og Birna, Halla, Ragnar, Rán og Stefanía, Gísli, Maddy og Oddný. Dásamlegt. Myndirnar tala sínu máli.

Bestu þakkir, öll sömul.

Gullinbrúnn, húðin sem sól...

Ég held að mín miðlífskreppa hafi amk eina mjög jákvæða birtingarmmynd. Hún er sú að ég er að enduruppgötva tónlistina sem ég hafði svo gaman af í den. Nýji Supertrampdiskurinn, Janis Joplin og Stranglers eru ofarlega á listanum þessa dagana. Það líður varla sá dagur að ég sé ekki í gríðarlegum fíling að syngja og dansa með góða tónlist í eyrunum. Ég er nýbúin að kaupa safndisk með Stranglers, Peaches, og á honum er eilíft uppáhaldslag mitt "Golden Brown". Það er magnað, bæði lagið og textinn, og sendir mig milliliðalaust aftur í skemmtilega fortíð.

Í dag fengum við ljúfa heimsókn frá litlum frænda frá Akureyri. Hann féll ágætlega inn í krakkahópinn sem háði hroðalegan galdrabardaga í garðinum svo við gullu særingar og stýribölvanir daglangt. Ég er ekki frá því kötturinn sé hálftætingslegur eftir þetta, hefur sennilega lent í fleiri en einni lömunarsendingu. Ég notaði tækifærið til að þrífa og fór með jöfnu millibili út í glugga: "Hver átti að tilkynna sig heim klukkan 4?" "Átti ekki einhver að fara heim klukkan 5?". Eitt hlutverk mömmunnar í dag ef nefnilega að fylgjast með klukkunni fyrir liðið og lána farsímann sinn til að gormarnir geti hringt heim og samið um að vera "bara pínu lengur, ég er Harry núna og hann stjórnar."

Litla manneskjan fékk líka að blómstra og fara í mömmó með einn enn minni nágranna sem lét sæmilega að stjórn og þurfti hjálp með rennilása og fleira.

Nauðsynleg slóð

Þessa kíki ég á nokkrum sinnum á mánuði, bara svona til að setja líf mitt í samhengi. Hún er uppfærð á einhverra mínútna fresti.

http://www.fourmilab.ch/cgi-bin/uncgi/Earth?imgsize=1024&opt=-l&lat=49.3333&ns=North&lon=22.9167&ew=West&alt=35785&img=learth.evif

Blessaður Borgarfjörðurinn

Ég er að leggja síðustu hönd á niðurpakkelsið fyrir nótt í sumarbústaðnum hennar systur minnar. Þetta er frekar einfalt mál, náttföt og tannburstar og svo alklæðnaður fyrir stærri gorminn sem telur ferðina ekki velheppnaða nema hann detti amk einu sinni í skurð eða bara Norðurá.

Þetta verður yndislegt, húsið sjálft er heilt ævintýri og svo bætist við umhverfið og síðast en ekki síst góður félagsskapur.

Vorfiðringurinn, sem hefur verið minnst á hér fyrr, er nú aftur að heltaka mig og hér heima er öllu sáð sem hugsanlega gæti spírað. Því er borðstofuglugginn nú fullur af örlitlum eplatrjám, basiliku og paprikuplöntu sem skartar einni stórri og þremur litlum paprikum og von á fleiri. Svo gekk ég frá breytingum á garðinum við grönnu mína hér á neðri hæðinni svo ég get byrjað að moldvarpast strax í næstu viku ef veður leyfir.

Ahhhh...la vita e belle.

Afgangar eru æðislegir

Mikið déskoti var mikið um góðan mat þessa páskana. Ég held ég hafi náð að borða svo að segja stanslaust frá hádegi og fram til klukkan 10 í gær. Langaði alltaf í meira. Þegar ég stóð frammi fyrir allri matargerðinni, hún hófst á laugardagsmorgninum með maríneringu og lokapunkturinn var sósan á lærið undir kl 1 á páskadag, féllust mér nánast hendur og er ég þó mikill matreiðslusukkari. Ég ákvað í hljóði að næstu páska myndu eggin vera látin duga, restin yrði svo bara Cheerios.

En þegar upp var staðið, með erfiðismunum, höfðu allir borðað mátulega mikið af afskaplega góðum mat og það sem best var: Það eru til ljúffengir afgangar sem endast út vikuna. Ég er týpan sem á nóg af plastílátum og á góðum stundum er ísskápurinn minn lítið himnaríki aðgengilegra leifa. Mér finnst meira að segja betra að borða flesta kjötrétti kalda en heita, nema hugsanlega nautasteikur.

 Þetta á sér rætur í bernsku minni þegar fjölskyldan hittist við ísskápinn að kvöldi dags, malaði yfir köldu Balbóspaghettí og búnar voru til ævintýralegar samlokur með því sem til var. Dettur oft í hug í dag hvernig pabbi og mamma fóru að því að eiga fyrir og elda mat ofan í fjóra botnlausa unglinga og eina þybbna smástelpu.

Maðurinn minn er enda alveg hættur að gera þau mistök að henda matarafgöngum og ég er auðmjúklega beðin leyfis ef til stendur að henda svo mikið sem tveimur grænum baunum.

Kattardiskurinn er samt enn ásteytingarsteinn og ég er stranglega atyrt fyrir að setja ólíklegustu hluti á hann og ætlast til að Brandur geri sér þá að góðu. Meðeigandi hans segir að dýrið líði fyrir þessa áráttu mína, enda sé kötturinn sérlega kurteis og ljúfur og viti ekki hvernig hann eigi að koma mér í skilning um að diskarnir hans séu eingöngu ætlaðir fyrir þurran Whiskas mat. Ég segi aftur á móti að almennilegir kettir eigi að rífa í sig fisk og kjöt, jafnvel pasta ef svo ber undir. Ég verð samt að viðurkenna að yfirleitt steinrenna þessir bitar óétnir og kötturinn kvartar við umboðsmann sinn sem skefur diskana hans bölvandi og fyllir þá af geldu, verksmiðjuframleiddu óæti.

En aðalatriðið í þessari færslu er að næstu páska verður ekki dregið úr matartilbúningi, nei, þá byrja ég á föstudaginn langa og verð búin að fá mér amerískan ísskáp til að rúma allt góðgætið mitt í plastboxunum.